Prins Bernhardweg 18

Huizenruil voelt voor haar als gratis op vakantie gaan. ,,Je hebt natuurlijk reiskos­ten, maar voor het verblijf betaal je niets.” De enige tegenprestatie is dat ze vaak moet passen op de aanwezige huisdieren. Maar dat geldt net zo goed andersom, want Stru­ijks vijf katten, vier kippen en één haan moeten ook gevoerd worden. Ervaren rui­ters mogen zich zelfs ontfermen over haar twee pony’s en een ervan, Jelle, berijden.

Eng vindt ze het niet om haar huis twee of drie weken over te dragen aan onbeken­den. In tien jaar tijd is het één keer een beetje misgegaan. ,,Toen zat er een yuppen­gezin uit Bordeaux in met vier kinderen en was er een knop van de radiator afgebro­ken. Ze ontkenden dat het hun schuld was en wilden de 100 euro die het bleek te kos­ten niet vergoeden. Terwijl ze zelf iri een kast van een huis woonden, met allemaal kunst aan de muur.”

Maar alle andere keren kwam ze terug in een keurig achtergelaten woning. Hoewel bijna niemand het zo proper achterlaat als zijzelf. ,,Want ik ben nogal schoon.” Soms mist ze een aardappelschilmesje, dat dan vaak een week tot een half jaar later te voorschijn komt uit een andere la. Bang dat de gasten in haar belangrijke papieren zitten neuzen is ze niet. ,,Dat kan me niks schelen.” En waardevolle spullen opbergen is niet nodig. ,,Die heb ik niet.” Wat helpt is dat ze op de site Switchome­.org beoordelingen kan lezen van de gezin­nen die belangstelling hebben voor een vakantie in haar woning aan de lommerrij­ke Prins Bernhardweg. Daardoor weet ze al aardig wat voor vlees ze in de kuip heeft. Haar voorkeur: mensen met dieren en niet al te veel kinderen.

De buren hebben geen last van de ruilrei­zigers, aldus Struijk. ,,Als er gasten komen, vertel ik dat van tevoren altijd. Als ik na­vraag doe, zeggen ze meestal dat ze er niets van gemerkt hebben, omdat de mensen de hele dag weg waren. Maar kleine kinderen kunnen wel eens schreeuwen, natuurlijk.

Zelf komt de voormalige docent Frans meestal terecht in woningen die groter en luxer zijn dan de hare. ,,Soms met zwembad. En in België zat ik eens in een verbouwde boerderij vol domotica. Met een stofzuiger die vanzelf ging en een vuilnisbak met een automatisch deksel.” Het levert verder leuke contacten op, ook met de buren van de mensen met wie ze ruilt. Het geld dat ze uitspaart door haar goedkope vakanties, gebruikt ze om vluchtelingen te helpen. Eerder heeft ze veel mei uit arme regio’s in huis gehad en zo een band met ze opgebouwd. Vorige week heeft ze nog een bedrag naar Pakistan gestuurd om een ziekenhuisoperatie te betalen. ,,Ik vind het belangrijk om de welvaart te delen.”