Bieruma Oostingweg 11

Het huis werd al snel “Het Zwitserse huisje” genoemd. Het ligt op het landgoed Oranjestein en is eigendom van de familie De Beaufort. Het staat helemaal in het groen en rondom zijn bomen.

Trijntje de Vegt leed aan een agressieve vorm van epilepsie. Hoewel Jolke en Trijntje 7 jaar verkering hadden heeft Jolke daar nooit iets van gemerkt, en er is hem ook nooit iets verteld over haar ziekte. Toen ze getrouwd waren, kreeg Trijntje op een nacht, rond 2 uur, een heel erge aanval, waardoor Jolke, onkundig van het probleem, niet wist wat te doen.

In paniek rende hij de veranda op en riep om hulp, maar aangezien er ’s nachts weinig verkeer langs kwam op Bieruma Oostingweg, duurde het even voor er iemand voorbij fietste, die tot overmaat van ramp ook nog op of om keek. Toen Jolke luid vloekend en scheldend schreeuwde van ‘hoor je me niet’ keerde de fietser om en verscheen Gerrit van Dijk, die direct hulp inriep van zijn vader Hendrik van Dijk, Chris de Haan en Jan Liemburg. Dezen hebben die nacht samen de wacht gehouden tot Trijntje weer wat tot rust kwam. Bij latere aanvallen werd Trijntje soms opgenomen in de isoleercel van het ziekenhuis. Uiteindelijk bleek de relatie niet bestand tegen deze abnormale situatie, waarop er na 13 jaar een scheiding volgde.

Tot het moment van scheiding hadden Jolke en Trijntje elk een spaarbankboekje, maar omdat het eigenlijk ook maar onzin was om er twee boekjes op na te houden werd op voorstel van Trijntje het saldo van Jolke overgeschreven op het boekje van Trijntje. Maar toen Jolke, kort daarna, op een middag thuis kwam, bleek dat het hele huis was leeggehaald. Alles was meegenomen inclusief zijn/hun spaarbankboekje.

Juffrouw Oosting was nogal op de penning en toen Jolke en Trijntje een stofzuiger kochten en later een brommer en ook nog eens een VW, vond ze dat onverantwoord en geld over de balk smijten.

Jolke heeft na de scheiding nog ongeveer 3 jaar alleen in het Zwitserse huis gewoond. In zijn vrije tijd kweekte Jolke chrysanten, die hij voor 50 cent per bos verkocht aan bloemenhandelaar Hendrik van Dijk. Ook kweekte hij op verschillende percelen coniferen

Op Oranjestein was het gebruikelijk, dat al het personeel gratis groente kreeg. Behalve Jolke Nijholt omdat hij was aangenomen nadat er zogenaamd een nieuwe regeling van kracht was geworden.

Bij de regelmatige werkzaamheden, van de arbeider, hoorde ook dat de privaat tonnen van het huis en personeelswoningen geleegd moesten worden. Toen Klaas (de Jong) en Jolke eens de ton van Jouke Soetendal moesten legen, bleek die zo vol te zijn, dat Jolke weigerde de ton te legen, niet eerder dan dat hij zover was leeggemaakt, dat hij hanteerbaar was. Waarop vrouw Soetendal een brijsleef en een pan pakte, het teveel aan fecaliën in de pan schepte en in de struiken gooide. Vrouw Soetendal spoelde vervolgens haar kookgereedschap met wat water om, de mannen deden hun werk en klaar was Kees.