Heidelaan 27

Vader Anne Dikkerboom heeft ondanks zijn geringe inkomen en het grote gezin, kans gezien de woning aan de Heidelaan nr. 27 in 1948 te kopen. Als trouw kerkganger heeft hij nog een beroep gedaan op de kerk om voor borg in aanmerking te komen. Dit werd afgewezen, hetgeen hem een onrechtvaardig gevoel gaf, waardoor hij het besluit nam de kerk te verlaten en uiteindelijk voor het socialisme koos.

Op 25 augustus 1959 vindt aanvraag voor een verbouwing plaats. Deze wordt door de gemeente Heerenveen verleend op 8 september 1959 waarmee de verbouw kon starten.

In 1973 koopt Rein de woning van zijn familie. Hij heeft plannen voor een nieuwe woning op het perceel. Die plannen gaan echter niet door, want hij verkoopt de woning inclusief de bouwtekeningen in 1982 aan de familie Kerkhof, die een nieuwe woning op het perceel laten  bouwen. Rein heeft voor de verkoop de woning tijdelijk verhuurd aan Hendrik Mulder.

Rein bewaart fijne herinneringen aan zijn jeugd in de Heidelaan. “Er was altijd wel wat te beleven. Ravotten met de jongens van Kuperus en veel avonturen beleefd, o.a. met Wim Post van de camping”.

Evenwijdig aan de Heidelaan liep de Middenwijk, deze lag westelijk van de boerderij van Hepkema en stond in verbinding met de Compagnonsvaart. Op deze wijk heeft Rein het schaatsen geleerd en in strenge winters nadien veel geschaatst. En natuurlijk ook op het landijs in de omgeving van de Heidelaan. De woning van fam. Dikkerboom had ’s winters, net als veel andere bewoners ook last van het hoge water. “Dan stond de kelder weer vol water. In 1963 stond het water bij ons tot aan de deur. De schaatsen konden in huis worden ondergebonden. Ook bij de buren, de fam. Grasman”.

Een leuke herinnering is dat Rein’s zwager, Jan van Houten, getrouwd met een van Rein’s zusters, was draglinemachinist bij Ruurd Hoeksma, die een aannemer/grondbedrijf had aan de van der Sluislaan te Oranjewoud. Rein was al op jonge leeftijd zeer geinterreseerd in kranen en alles wat met grondverzet te maken had. Jan was een stuk ouder en hij had voor de jonge, kleine Rein speciaal een krukje in de kraan gemaakt zodat als Rein bij de graafwerkzaamheden te Brongergea langskwam hij op dat krukje kon zitten en zogenaamd ook de kraan kon bedienen. Later is Rein ook een periode kraanmachinist geweest, zelfs een poosje bij de firma R. Hoeksma. Een van zijn werken was het dempen van de Compagnonsvaart in De Knipe. Later is Rein grondverzetmachines gaan verkopen, wat hij tot zijn pensioen is blijven doen.

Rein kon zijn energie naast het schaatsen vooral kwijt in het voetballen. Hij heeft het zelfs tot semiprof “geschopt”. Zoals Cruijff het leerde op straat was Rein elke dag te vinden op het trapveldje aan de Lollius Ademalaan. Hier heeft hij zijn vaardigheden opgedaan. Het voetbalteam van de lagere school in Oranjewoud heeft mede door zijn talent zeer hoog gescoord in de gemeentelijke schoolvoetbalcompetitie. Rein kan zich niet meer herinneren of ze ooit kampioen van Heerenveen zijn geworden…

Ook werd Rein door zijn ouders in de gelegenheid gesteld om bij het JHC van Renssencorps in Heerenveen muziek te maken. Hij ging dan samen met Siebren Schouwstra, die woonde om de hoek aan de Pr. Bernhardweg. Rein keek in die tijd ontzettend tegen Siebren op, want “de vader van Siebren gaf les op het corps en hij ging naar de HBS”. Uiteindelijk troffen ze elkaar weer, want Siebren belandde via de ULO op dezelfde ambachtsschool waar Rein de opleiding metaalbewerking volgde.

Rein moest naar Hotel Weener om de olietank voor de verwarming te vullen. Er ging 400 tot 600 liter petroleum in de tank. ’s Avonds kreeg Heida van Makkinga te horen dat er allemaal petroleum in de kelder was gelopen. Uiteindelijk bleek de oorzaak hiervan te zijn dat na de onderhoudsbeurt van de verwarming de leiding nog was afgekoppeld. Het hele hotel stonk naar Petroleum.

In de schoolperiode verdiende Rein zijn zakgeld als hulp van petroleumboer Heida van de Heidelaan nr. 7. Hij heeft dit vier jaar volgehouden en genoot van het werk, vooral van ‘het súteljen langs de klanten’. Hij mocht na een tijdje zelfs op de motorbakfiets rijden en later ook in een 40 km. driewiel bestelautootje. Heida heeft in die periode diverse keren geprobeerd Rein aan zijn dochter Griet te koppelen. Maar vooral van de kant van Rein was er geen klik. Uiteindelijk is het één van de jongens van Kramer uit Brongergea geworden waar Griet nog steeds mee is getrouwd.

Rein moest naar Hotel Weener om de olietank voor de verwarming te vullen. Er ging 400 tot 600 liter petroleum in de tank. ’s Avonds kreeg Heida van Makkinga te horen dat er allemaal petroleum in de kelder was gelopen. Uiteindelijk bleek de oorzaak hiervan te zijn dat na de onderhoudsbeurt van de verwarming de leiding nog was afgekoppeld. Het hele hotel stonk naar Petroleum.

Op het kruispunt van de Lollius Ademalaan en de Kon. Julianaweg werden, in de tijd dat er nog klinkers lagen, vaak brandjes gestookt. En uiteraard werd er vuurwerk afgestoken. Altijd een gezellige samenscholing van de jeugd met oudejaarsavond. Na de asfaltering kwam dit te vervallen om schade aan de weg te voorkomen. Rein kwam met een stel maten op het idee om een brandje in het tunneltje onder de rijksweg bij Tropenfauna te stichten. Dit liep uit de hand en de tegels knapten door de hitte los van de muur. Enkele dagen daarna melde politie Leijenaar zich bij de fam. Dikkerboom met de vraag of Rein één van de daders was. Rein gaf toe. Vader Anne beloofde aan Leijenaar dat zoon Rein alle schade zou gaan betalen. Door een inzamelingsactie kreeg Rein het geld bij elkaar en kon het geld vervolgens aan de politie worden overhandigd.