STICHTING ORANJEWOUD HISTORIE

100-JARIGE SJOEKE HOFSTRA WANDELT NOG ELKE DAG

Door Alie Rusch, uit de ‘Wâldknyn”.

Voor Sjoeke Hofstra uit Oranjewoud gaat het leven gewoon door, maar ineens werd ze 100 jaar. Om precies te zijn op eerste kerstdag 2021. Ze laat de puzzel van 1000 stukjes graag even liggen voor een interviewtje met deze krant. Er is immers een hele eeuw om op terug te zien!

Sjoeke werd als oudste van drie geboren in Spannum. Alleen haar 14 jaar jongere zus leeft nog, maar de nazaten van die kant zijn inmiddels zelf tachtigers en slechter ter been dan Sjoeke.

Nou ja, zij heeft dan ook geen zittend leven geleid! Nog steeds gaat ze liefst dagelijks de deur uit: ,,As it net reint hear, dan kuier ik eefkes. Bûten mei de rollator, yn ‘e hûs is me dat te lestich. En sa lang it kin, ryd ik auto om boadskippen te dwaan.’’

Ze is eigenzinnig en woont zelfstandig, een categorie apart. Anders dan de meeste leeftijdgenoten houdt ze geen dieet, gebruikt ze nauwelijks medicijnen en komt er maar eens per week huishoudelijke hulp. Sjoeke is een tevreden mens: ,,Ik haw in fyn leven hân, haw moaie herinneringen. Ik die wurk mei alle leafde út myn hert. Wurk, wêr ’t ik bliid fan waard!’’

Sjoeke Hofstra: "Sa lang it kin, ryd ik auto om boadskippen te dwaan.’’

Villa van Taconis, Blau Hûs en Anna Schotanus

Tegenwoordig zijn het zomaar namen, maar Sjoeke weet er meer van. Het meisje dat niet het eerste het beste aanzoek aannam, wilde doorleren! Ze is in Groningen opgeleid tot verpleegster en een collega daar vormde de link naar Oranjewoud.

Sjoeke: ,,Dy kollega hie kunde oan Anna Schotanus, dy fûn dat der wat komme moast foar minsken dy’t net siik wieden, mar wol soarch noadich hieden. Mei har broer naam sy doe it inisjatyf om yn de froegere villa fan Taconis in ferpleeghûs te begjinnen, in revalidaasjesintrum siz mar. Dat is letter It Blau Hûs wurden.’’

Sjoeke verhuisde en vertelt dat haar adreswijziging naar de Koningin Wilhelminaweg al was verouderd toen ze die nog moest verzenden. Sinds de A32 dwars door Oranjewoud loopt, is een heel stuk Heerenveen gaan heten. Het werk in It Blau Hûs lag haar goed. ‘Zuster’ Hofstra werd afdelingshoofd en kende alle patiënten zelf, al werden het allengs 100 en zat ze inmiddels als waarnemend directielid regelmatig in haar kantoor.

Vol lof over oud-huisarts dokter Gol

Ongehoorde behandelwijzen

Ze is vol lof over dokter Gol, die nauw samenwerkte met Van Gelder, de eerste fysiotherapeut in zijn soort. De heren kwamen soms samen tot een diagnose en introduceerden ongehoorde behandelwijzen. Dat ouderen niet op hun stoel mochten blijven zitten bijvoorbeeld, maar juist moesten bewegen!

It Blau Hûs groeide uit tot verpleeg- en revalidatiecentrum en toen de vraag toenam werd het uitgebouwd tot woonzorgcentrum Anna Schotanus. Sjoeke bleef in It Blau Hûs, dat ‘noodgevallen’ opving.

Sjoeke: ,,Yn die tiid kamen der broeders yn ‘e ferpleging. Ik wie wol wiis mei de nije sfeer! Der is oar praet en sommige patiënten hieden leaver in broeder dy ’t steviger oanpakte.’’

Op de bonnefooi

Ook na haar pensionering geniet Sjoeke volop van het bestaan. Ze leest veel en puzzelt graag. De behoefte aan verre reizen is inmiddels geluwd: ,,Doetiids bin ik wol mei âld-kollega’s fuort west. Op de bonnefooi hiel Europa wol troch west en dan mar sjen wer ’t je telânne kamen. Yn it begjin diene we ek busreiskes en ik haw wolris in cruise dien.’’

Verder krijgt ze regelmatig bezoek. Toen ze 40 jaar geleden naar de Lollius Ademalaan verhuisde, ontdekten ook anderen haar: ,,Doe ’t in buorfrou widdo rekke, frege ze my om har nei jierdeis te riden. Sûnt se stoarn is, hat har family my ‘adopteard’: ik moast foaral trochgean mei jierdeibesites!’’

Sjoeke kent geen klachten en ook geen ouderen die klagen. Ze is vooral aangenaam gezelschap, al vindt ze het jammer dat het bezoek is teruggelopen sinds de corona heerst. Sjoeke ziet overal de positieve kant in, hoewel… die korte dagen bevallen slecht:

,,Doe ‘t ik noch wurke, hie ik der gjin erch yn, mar no doch ik earder it ljocht oan, ferspilling as net!’’ Het eigenzinnige heeft de 100-jarige nooit verlaten!

Ook uw herinneringen delen?

Graag! Uw bijdrage is zeer welkom. Neem contact met ons op.