Jacob Mintjes de Vries koopt in Oranjewoud een perceel grond om daar een koffiehuis te laten bouwen.

In de Leeuwarder Courant van 9 februari 1904 staat onder andere onder het kopje ‘Aanbestedingen’, het volgende: Het bouwen van een café aan de Krukmanslaan te Oranjewoud voor den heer J.M. de Vries aldaar is gegund aan den heer U. Wiegersma te ’t Meer voor ƒ1.900.

De Vries heeft daarvoor op 15 januari 1904 een bouwvergunning (nummer 54) gekregen.

In 1907 biedt De Vries het café al weer te koop aan. Jouke Kuperus – in zijn vrije tijd strijkgeldschrijver – wordt de nieuwe eigenaar. Kuperus verhuurt het café aan zijn dochter en schoonzoon. Korneliske drijft het café, Jan blijft als boekhouder werken. Er zijn in het begin maar twee kamers waar gasten kunnen logeren. Het werd toen ‘café Oranjewoud’ genoemd.

Kuperus verhuist op 29 april 1909 naar Grouw waar hij stationschef wordt.

In 1910 begonnen met de aanleg van een speeltuin.

Het echtpaar Weener krijgt vier dochters. Tietje Cornelia wordt geboren op 4 mei 1909, Gerrigje Johanna op 20 januari 1913, Ida Hilgonda op 7 september 1915 en Cornelia Albertha op 12 december 1918.

In de periode 1911-1912 wordt het pand verbouwd en uitgebreid met een verdieping en tevens als pension ingericht.

Corrie Westerhof-Weener vertelt: Mocht Oosting van Oranjestein zich in Oranjewoud de eerste eigenaar van
een auto noemen, Weener is de tweede inwoner van Oranjewoud die een auto heeft. Er wordt rond gereden met kenteken B 10504, afgegeven op 17 juni 1926. De auto wordt natuurlijk niet alleen maar voor plezierritjes gebruikt. Gerda heeft ook een rijbewijs en haalt met de auto vaak gasten van het station in Heerenveen.

Naast het café-restaurant en hotel heeft Weener ook een grote speeltuin. Mevrouw Westerhof daarover: “Er waren een kettingbrug, schommels, een hele grote glijbaan, een grot, rekstokken, een grote draaiende schijf en een spiegelzaal. · Nee, dat waren geen lachspiegels maar gewone spiegels tegen alle wanden aan, zodat je jezelf overal tientallen keren herhaald zag. Die spiegelzaal heb ik vaak schoon moeten maken.

Verder was er een marmottenheuvel en waren er kooien met eekhoorns en zilverreigers. Bij ons kwamen minder autobussen met bezoekers dan bij Tjaarda, maar toch was het af en toe knap druk. Mijn moeder kon altijd heel goed inschatten hoeveel een bepaald gezelschap zou eten.

We hadden achter de speeltuin een grote groentetuin. ’s Zomers, voordat mijn vader naar zijn werk ging,  haalde hij, als we gasten over de vloer hadden, eerst groenten uit de tuin. Gasten van de graaf Van Limburg Stirum sliepen vaak bij Weener.

De speeltuin van Weener wordt steeds bekender, onder andere door de grote betonnen glijbaan.

Mevrouw Corrie Westerhof-Weener: “Op zondag als het weer het toeliet kwamen vanuit Heerenveen gasten lopend bij ons. De familie Berkemeijer herinner ik me nog en de familie Witteveen. De kinderen speelden dan in de speeltuin, terwijl hun ouders op het terras genoten van het mooie weer. Ik hielp als het druk was in de bediening. Daarnaast hadden we nog een paar kelners. Eentje ken ik nog bij  naam: Eppy Schaaf. In het begin van de oorlog kregen we – na de gevechten bij de Afsluitdijk  – Duitse  soldaten  ingekwartierd.  Ze gedroegen zich onbeschoft.

Wilden  ook  zelf hun eten klaar maken. Ze vertrouwden mijn moeder zeker niet. Mijn vader ging direct naar boven en maakte de badkamer onklaar, zodat ze zich niet konden douchen. Mijn zusters en ik gingen later iedere dag op de fiets naar boeren in de omgeving om melk  te halen. Kwamen er gasten die bij ons wilden eten dan moesten ze distributiebonnen meenemen, anders kregen ze niks. Ik hoor Eppy nog tegen een paar Duitse soldaten, die bij ons wat wilden drinken, zeggen: “Nein, wir haben keine Schnapps”. Ja, dat was een vervelende tijd. Na de oorlog kwam het gewone leven weer wat op gang. In andere cafés en hotels in de omgeving kon je op zondagavond vaak dansen. Dat was bij ons niet zo. Wel hebben we een paar keer, bij heel mooi weer, een dansvloer in de tuin achter het hotel gehad. Dat was heel bijzonder, bij mooi weer dansen in de openlucht.”

Op 12 december 1930 houdt IJsclub Oranjewoud haar jaarlijkse vergadering in Hotel Weener. Na afloop ontstaat er een discussie waarin wordt aangedrongen te komen tot de oprichting van een vereniging van Plaatselijk Belang. In het verslag van die vergadering staat onder andere: “12 December hield de IJsclub Oranjewoud haar jaarlijksche vergadering, waarvan na afloop door de Voorzitter (de heer Waterlander) – op aandrang van eenige ingezetenen van Oranjewoud – de mogelijkheid besproken werd tot oprichting eener vereeniging van plaatselijk belang te komen. Nadat enkele aanwezigen zich gunstig over de oprichting hadden uitgelaten, werd in beginsel overgegaan tot het oprichten dezer vereniging, waarbij zich voorloopig al verscheiden ingezetenen als lid opgaven. Het bestuur der IJsclub zou de voorloopige regeling op zich nemen. Den 22ste December werd een vergadering bijeen geroepen ten doel hebbende, definitieve oprichting eener vereeniging plaatselijk belang. Deze vergadering werd met een gepast woord door den voorzitter, den heer Waterlander, geopend. Aanwezig waren 34 leden.

“Quick naar Appelscha” – Onder deze kop op 6 juni 1932 een verslag in de Leeuwarder Courant van een uitstapje van A.V. Quick uit Leeuwarden.

“In een colonne van 16 autobussen vertrokken Zondagmorgen ruim 360 leden van de G. en A.V. Quick en begeleidsters en begeleiders, om ruim 7 uur van het Zaailand te Leeuwarden voor een excursie naar Appelscha. Na onder andere het geven van gymnastiekdemonstraties volgde met muziek de aftocht naar het hotel, om te ruim 7 uur weer in de bussen te stijgen. Nu ging de tocht naar Oranjewoud naar den speeltuin van het Hotel-Pension Weener. Hoe daar genoten is van de Kettingbrug, het Vermakelijk Rad en vooral van de Doolgrot en Spiegelzaal, het is niet te zeggen…”

Een nieuwe veranda bepaalde het typische beeld van de zaak.

Corrie trouwt in maart 1944 en vertrekt naar Wolvega, waar haar man een grote fietsen- en bromfietsen zaak heeft.

In september 1951 wordt het hotel overgenomen door dochter Tietje en schoonzoon Poppe Makkinga, die afkomstig is uit Steenwijk. Jan Weener en zijn vrouw trekken zich dan terug uit de zaak. Weener heeft van de graaf Van Limburg Stirum aan de Blocq van Scheltingaweg een perceel grond gekocht waarop een woning wordt gebouwd.

Op 18 april 1960 overlijdt Jan Weener op 76-jarige leeftijd. In het bericht in de Leeuwarder Courant waarin zijn overlijden bekend gemaakt wordt, staat onder andere: “Dat de heer Weener een zeer druk en werkzaam leven achter de rug heeft, want behalve hotelhouder was hij tevens boekhouder bij enkele bedrijven. Voor het openbare leven schoot er dan ook niet veel tijd over. Alleen was hij bestuurslid van Plaatselijk  Belang.”
Zijn vrouw overlijdt op 6 februari 1961. Het echtpaar ligt begraven op het kerkhof in Brongerga.

Poppe Makkinga overlijdt op 21 juni 1964. Zijn vrouw Tietje Makkinga-Weener neemt tijdelijk de exploitatie ter hand.

Wim Koek, afkomstig uit Bolsward, neemt de exploitatie van het hotel op zich.

Zondag 29 november 1970 slaat het noodlot toe als er brand uitbreekt in hotel Weener. De Leeuwarder Courant schrijft daarover in het nummer van 30 november: “In Oranjewoud is zondagmiddag het bekende hotel Weener op het café/restaurant gedeelte na vrijwel volledig door brand verwoest.

Het hotel wordt niet herbouwd. Koek vertrekt in maart 1971 naar Langweer waar hij restaurant ’t Jagertje overneemt.

Koek vertrekt in maart 1971 naar Langweer waar hij restaurant ’t Jagertje overneemt.

In augustus 1971 komt de heer A. van der Werf, exploitant van het restaurant in IJsstadion Thialf met een plan hotel Weener te herbouwen. Van der Werf heeft optierecht. “Het is zonde dat dat ding er zo bij ligt”, zegt hij. “Wat een moge­lijkheden, met dat bos in de omgeving”. De door hem ingediende tekeningen zijn goedgekeurd. Alle vereiste papieren heeft hij in zijn zak. Alleen de financiering is moeilijk rond te krijgen. De herbouw van hotel Weener moet ongeveer een half miljoen gulden gaan kosten. Zodra het geld er is kan de bouw beginnen; een hotel-café-restaurant, met zestien tweepersoonskamers, een bar, een goed parkeerterrein en op den duur een kegelbaan. De speeltuin wordt niet herbouwd. Een half miljoen is echter niet zo maar bij elkaar.

Het lukt Van der Werf niet het benodigde geld bij elkaar te krijgen, wat bete­kent dat de herbouw niet doorgaat.

De Leeuwarder Courant meldt op 12 september 1972: “Hotel Weener in Oranjewoud nu verkocht”. De directeur van Batavus Intercycle BV, de heer Gerrit Gaastra, heeft particulier onderhands het voormalige hotel Weener in Oranjewoud aangekocht. Het hotel brandde in de herfst van 1970 praktisch volledig uit, waarna de eigenaresse, mevrouw T. C. Makkinga-Weener, de resten van het bekende, goed renderende bedrijf ten verkoop aanbood. Enkele gegadigden boden zich aan, maar slaagden er niet in bij de brouwerijwereld voldoende belangstelling te wekken voor nieuwbouw. Men durfde de financiering niet aan. Ook de poging van een Heerenveense restaurateur om via persoonlijke leningen van de burgerij over het te investeren bedrag te kunnen beschikken mislukte. Met de gistermorgen tot stand gekomen transactie lijkt voortzetting van het uitgebrande pand als horecabedrijf vrijwel uitgesloten.

Vermoedelijk  komen er op de grond van het voormalige hotel Weener nu één of meerdere woningen te staan. De nieuwe eigenaar deelde gistermiddag overigens mee nog in het geheel niet te weten welke bestemming het perceel zal krijgen”

Op 17 februari 1987 staat de volgende advertentie van Makelaardij F. Popma te Leeuwarden in de LC.

Oranjewoud – Ons kantoor is gestart met de verkoop van 7 vrijstaande landhuizen, te bouwen op het terrein van het voormalige hotel Weener aan de Prins Bernhardlaan. Koopprijzen ƒ349.500 vrij op naam. U koopt een compleet landhuis met garage op een zeer mooie ligging in het schitterende Oranjewoud. Heden dinsdag 17 februari zijn wij van 17-21 uur aanwezig in Hotel Tjaarda voor het verstrekken van informatie.”